1e week in Can Tho

Lieve allemaal, hier een bericht uit Vietnam.
Ik heb een goede reis gehad en de 1e nacht (vrijdag) in Ho Chi Ming City door gebracht. Een miljoenen stad en dat merk je.` Iedereen` rijdt op een (lichte) motor, autos zijn er in verhouding weinig. Verkeersregels lijken er niet te zijn, wie t eerst komt wie t eerst maalt, lijkt t en wie een toeter heeft op zn vervoermiddel toetert er op los. Maar er wordt rustig gereden en er plaats voor iedereen. Er wordt op straat geleefd, op straat gekookt en gegeten, en geslapen. Veel toeristen in HCMC. Dus veel te beleven. Het is maar goed dat Johan en ik al wat gereisd hebben. Vietnam lijkt wel op Nepel en Thailand, voor wie daar wel eens geweest is. De dag daarop met een ligbus naar Can Tho. Met zn 3en naast elkaar, gangpaden ertussen, en in stapelbedden, 1 of 2 hoog. Airco aan en rijden maar. Geweldig! Bij aankomst stond Phuong (begeleider) op me te wachten. Hij bracht me naar het vrijwilligershuis. Daar waren Jaap en Irina. Fijn! Zij hebben me wegwijs gebracht in Can Tho. Op zondag en maandag zijn we vrij. Pagode bezocht en de floatingmarket en een noodle fabriekje bezocht. Erg leuk! De floating market is echt geweldig om te zien, een wirwar van grote en kleine bootjes en alle handel erop. En natuurlijk ook (roei)bootjes met drinken en hapjes voor de handelaren of toeschouwers. Er wordt op deze bootjes gekookt, verser kan niet. Met nze westerse ogen denken we een noodle fabriek aan te treffen ala Unilever, maar de noodles (zo dun als mie) worden helmaal met de hand gemaakt. Eerst n papje als een flinterdunne pannekoek rustig laten garen op een enorme koekenpan. Dat laten drogen in de zon, snijden ( ws in n apparaat) en dan in plastic zakken, wegen en sluiten. Allemaal handwerk. Dinsdag smorgens aan de slag in een partikulier weeshuis. Dat ligt min of meer landelijk net buiten de stad, om aan 3 meisjes Engelse les te gegeven en spelletjes te doen. Gezellig! Smiddags naar City, een staatsinstelling voor wezen die geestelijk en/of lichamelijk beperk zijn. In groep 1 zitten ongeveer 20 kinderen (4 tot 12 jr). Ook kinderen met forse beperkingen, maar op de een of andere manier weten ze zich kruipend, tijgerend, gebarend, lief glimlachend te redden. Soms kunnen ze niet spreken. Ze zijn verschrikkelijk blij als we komen, als ze de kans krijgen trekken ze t speelgoed uit onze handen. Ze maken er ook ruzie over, want ze willen t liefst alles voor zichzelf houden. We zijn er van de week 2x geweest, veel te weinig! Groep 2 bestaat uit ongeveer uit 16 vrouwen die een ernstige geestelijke en lichamelijke beperking hebben. Heftig om te zien. Daar gaan we eten geven en als het even kan: aandacht geven, als t kan iemand op schoot nemen of even mee naar galerij nemen, wat over armen, benen wrijven of troosten. De tuin is nu een enorme bouwplaats geworden ivm de nieuwbouw van dit huis. Jammer we kunnen dus niet met hen de tuin in. In Vietnam is het ws heel gewoon om hardhandig met de patienten om te gaan, dat zien we veel om ons heen en dat is moeilijk, maar we kunnen/mogen er niets van zeggen. Groep 3 bestaat uit ongeveer 18 jonge mannen, de meesten flink beperkt. Dat was ook schrikken. Een blin jongen vindt het erg leuk om met muziekspeelgoed te spelen. Bal naar elkaar toe rollen, tekenen en bellenblaas zijn voor een aantal favoriet en een aantal van hen kan niet veel. Op de een of andere manier aandacht geven, uitzoeken wat voor wie. Knuffelen vinden veel ook fijn. Groep 4 bestaat uit babies, ongeveer 20. Er ligt n jongetje mer n waterhoofd, een hiv kindje, een tweeling die achter gelaten in het ziekenhuis. De moeder is snachts het ziekenhuis uitgegaan met achterlating van haar kindjes. Verder een paar ernstig gehandicapte babies. Maar t is gek, ik ben hier t liefst... Twee x per week is veel te weinig, eens kijken f daar wat aan te doen valt. Verder zijn we woensdag naar het kokenproject geweest bij het Charity ziekenhuis. Erg leuk en gezellig! Als we aankomen gaan we met de Vietnamese vrijwilligers eten, erg lekker, en daarna met een paar mannen op de brommer met aanhanger naar de markt om gratis eten (vegetarisch) op te halen. Irina en ik in de aanhanger, geweldig, de Vietnamesen die we onderweg tegen kwamen vonden het ook te gek! Een van de mannen roept wat op de markt en wij lopen met hem mee om samen met hem eten te verzamelen. Dat werkt goed, ik denk dat we zeker 20 grote rijstzakken vol hadden. Dat wordt gewassen, gesneden en smiddags nog gekookt. Het zijn dikwijls de groenten die snel op moeten. De dames daar kunnen heel goed koken. Gisterenmiddag zijn we les gaan geven bij Charity class, ongeveer 10 kinderen: chaos! Gisterenavond zijn we bij. Nonnen (30) Engelse les gaan geven. Erg leuk! Vanmiddag bij de 3 meisjes Engelse les en spelen en dan zit onze werkdag er op.
Het vrijwilligershuis is wel prettig, er zijn gekko`s, kakkerlakken en miljoenpoten binnen. Maar daarover de volgende keer meer.
Ik maak t goed!
Liefs, Riet